ประชากรโลกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วดังนั้นสิ่งเหล่านี้ส่งผลต่อการออกแบบระบบขนส่งสาธารณะของเราอย่างไร? แหล่งที่มาของภาพ: The Connectivist

ไมล์สะสมของการจราจรติดขัดและแตรรถค่อยๆจางหายไปเนื่องจากคนขับผิดหวังค่อยๆเล็ดลอดไปตามทางหลวงไปยังปลายทางที่รีบร้อน - นี่คือสิ่งที่ชาวเมืองส่วนใหญ่ต้องเผชิญในชีวิตประจำวัน ความเครียดประจำวันเหล่านี้ของการใช้ชีวิตในเมืองสามารถนำไปสู่ความผิดปกติทางจิตเช่นภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลได้ การศึกษาแสดงให้เห็นว่าชีวิตในเมืองสามารถปรับเปลี่ยนสมองและพื้นที่ในเขตเมืองมีอาการป่วยโรคจิตมากขึ้นเช่นโรคจิตเภท

ด้านพลิกกลับคนรักชีวิตในเมืองเนื่องจากวัฒนธรรมที่น่าตื่นเต้นและพลังงานผสมผสานแม้จะมีการจราจร โดยไม่คำนึงว่าประชากรโลกกำลังเพิ่มสูงขึ้นหรือไม่และการศึกษาสำมะโนประชากรคาดการณ์ว่าประชากรโลกและความเครียดในเมืองจะเพิ่มขึ้นประมาณ 2050 ปีโดยมีประชากรโลกประมาณ 9 พันล้านคน ผลกระทบด้านธรรมชาติของการนี้คือเมืองจะกลายเป็นที่แออัดมากขึ้นและพื้นที่ใช้สอยจะกลายเป็นขนาดเล็กในขณะที่เราทุกคนส่ายลงบนอีกคนหนึ่งในอพาร์ทเมนสูง

โชคดีที่เรามีสถาปนิกที่มีทักษะมากซึ่งสามารถใช้ความฉลาดของพวกเขาในการออกแบบระบบขนส่งมวลชนสมัยใหม่ที่น่าอัศจรรย์เพื่อให้การเดินทางประจำวันของเราทำงานได้อย่างราบรื่น

ลองมาดูแนวคิดการขนส่งที่ทันสมัยมากขึ้นซึ่งสามารถรองรับไลฟ์สไตล์ที่เพิ่มขึ้นของเราได้:

บางคนชอบชีวิตในเมืองใหญ่ แต่สถาปนิกสามารถออกแบบระบบขนส่งสาธารณะที่มีอยู่รอบ ๆ คนเหล่านี้ได้อย่างไร? แหล่งที่มาของภาพ: Mobili Martini

ชีวิตที่ผ่อนคลายในเมือง

ลองจินตนาการว่าเป็นปี 2050 และโลกนี้มีผู้คนกว่า 9 พันล้านคนเกิดความโกรธเกรี้ยวขึ้นกับคนเหล่านี้พยายามที่จะทำงานในเส้นทางที่แออัดมากเกินไป! ดังนั้นสิ่งที่สามารถทำได้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่มีการสังวรนี้? ดีสำหรับหนึ่งเราสามารถมองไปที่ผู้ที่ออกแบบเมืองของเราและระบบขนส่ง - สถาปนิก ในขณะที่เราอาจไม่สามารถทำอะไรได้มากเกี่ยวกับประชากรโลกที่เพิ่มมากขึ้นเราสามารถจ้างสถาปนิกที่มีทักษะและความรู้ในเชิงลึกเพื่อออกแบบศูนย์ในเมืองของเราในลักษณะที่รองรับประชากรที่เติบโตอย่างรวดเร็วของเรา

จริงๆแล้วสถาปนิกมีอำนาจที่จะไม่เพียง แต่อำนวยความสะดวกแก่เรา แต่พวกเขาก็มีพลังที่จะทำให้เมืองในเมืองมีความสะดวกสบายมากขึ้นเช่นกัน แต่ก่อนอื่นเรามาดูกันว่าสถาปนิกออกแบบการตกแต่งภายในของเมืองใหญ่ของเราเพื่อให้เรารู้สึกสบายมากกว่าที่แออัดและจากนั้นเราจะมองไปที่ทางหลวงด้านนอกและศูนย์กลางเมืองต่อไป:

• หน้าต่างบานใหญ่ช่วยให้แสงธรรมชาติส่องเข้ามาในแม้แต่ห้องเล็กที่สุดลดความรู้สึกปิด
• สถาปัตยกรรมเอเทรียมเป็นรูปแบบที่ได้รับความนิยมโดยมีช่องว่างขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นเพื่อให้อาคารมีพื้นที่และแสงสว่าง สามารถทำได้ทั้งภายในและภายนอก
• ลดการใช้ผนังและสิ่งกีดขวางภายใน
• เพดานสูงได้รับการจัดตั้งขึ้นเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้
• การใช้พื้นผิวมันวาวและสิ่งทอที่ละเลยความรู้สึกของการเปิดกว้างและสะท้อนแสง
• พื้นผิวธรรมชาติและสิ่งทอ (เช่นคานไม้และพื้น) ที่นำความอบอุ่นและความรู้สึกของธรรมชาติในบ้าน

ถนนอาจร่ำไห้ แต่มีหลายวิธีที่เราสามารถหลบหนีไปยังสถานที่สงบ แหล่งที่มาของภาพ: รวม DNY

วิธีการขนส่งแบบสมัยใหม่และแบบมีฟังก์ชัน

ตอนนี้ขอสำรวจถนนภายนอกของเรา สถาปนิกมากับไอเดียที่แยบยลเพื่อทำให้การเดินทางประจำวันของเราเป็นไปอย่างราบรื่น ในความเป็นจริงความคิดของพวกเขาอาจทำให้ชีวิตเมืองน่าสนใจแม้กระทั่งผู้ที่เกลียดชังชีวิตในเมืองใหญ่ นี่คือวิธีการบางอย่างที่สถาปนิกวิศวกรและนักออกแบบกำลังสร้างความทันสมัยให้แก่สถาปัตยกรรมของการขนส่ง:

• รถไฟไม่มีคนขับ: ใช่คุณอ่านว่ารถไฟที่ขับขี่อย่างถูกต้อง เมืองใหญ่ ๆ อย่าง Copenghagen ปารีสดูไบเซาเปาโลและ Signapore กำลังมองหาระบบทางรถไฟอัตโนมัติซึ่งจะช่วยลดมลพิษและมีรูปแบบการขนส่งที่มีประสิทธิภาพและเชื่อถือได้มากขึ้น เหล่านี้ไม่มี driverless รถไฟยังสามารถ ticketless ช่วยให้ผู้โดยสารสามารถลงเรือได้ทันทีโดยไม่ต้องรอที่ประตู
• การขนส่งสินค้าทางใต้ดิน: การศึกษาเกี่ยวกับรถไฟแบบเดียวกันนี้อ้างถึงข้างต้นกล่าวถึงแนวคิดว่าการขนส่งสินค้าทางบกช่วยให้เกิดการเคหะทางหลวงของเราได้ดียิ่งขึ้น ดังนั้นจึงมีการวิจัยในฝักใต้ดินที่จะขนส่งสินค้าของเราอยู่ใต้เมืองและเปิดถนนของเรา ตอนนี้ที่จะน่าทึ่งมาก!

เมืองใหญ่ ๆ อย่าง Copenghagen ปารีสดูไบเซาเปาโลและ Signapore กำลังมองหาระบบทางรถไฟอัตโนมัติซึ่งจะช่วยลดมลพิษและมีรูปแบบการขนส่งที่มีประสิทธิภาพและเชื่อถือได้มากขึ้น แหล่งที่มาของภาพ: Noihirek

Shopping On The Go

ในขณะที่คุณส่วนใหญ่คุ้นเคยกับ Sky Mall (นิตยสารช้อปปิ้งบนเครื่องบิน) นักวางแผนและสถาปนิกเมืองกำลังมองหาวิธีที่จะพาคุณไปช้อปปิ้งในทุกๆแง่มุมในชีวิตของคุณ

สถานีรถไฟจะไม่เพียง แต่เป็นจุดแวะไปพร้อม ๆ กับการทำงานเท่านั้นพวกเขาจะเป็นห้างสรรพสินค้าที่ผู้คนสามารถเรียกดูขณะรอรถไฟขบวนถัดไป (คล้ายกับสนามบิน แต่มีรหัสด่วนตอบสนองรวดเร็วและรวดเร็วสำหรับการซื้อสินค้า)

สถานการณ์เดียวกันนี้เกิดขึ้นสำหรับอาคารสำนักงานของ บริษัท - ทำไมไม่ซื้อสินค้าในล็อบบี้หลักในขณะพักรับประทานอาหารกลางวัน นี้แน่นอนจะช่วยให้คุณประหยัดเวลาและหยุดคุณจากการอุดตันขึ้น roadways ลองมาไกลกว่าที่ล็อบบี้ของคอมเพล็กซ์อพาร์ตเมนต์ของคุณ การเดินไปที่ล็อบบี้อพาร์ทเมนต์ของคุณและรับ Starbucks ของคุณหรือขนมปังและไข่ที่คุณลืมนำกลับมาเป็นยังไง?

สถาปนิกกำลังมองหาหลายวิธีที่จะนำชีวิตประจำวันของเรามาให้เรามากกว่าที่จะทำให้เราวิ่งถนน (และอุดตัน) เพื่อให้ได้สิ่งที่เราต้องการ

สถานีขนส่งจะกลายเป็นมากกว่าเพียงแค่สถานที่ที่จะจับรถไฟ; พวกเขาจะเป็นสถานที่สำหรับการซื้อสินค้าและใช้งานง่ายขึ้น แหล่งที่มาของภาพ: Wikipedia

เมืองจะมีทุกอย่างในที่เดียว

ตามแนวทางเดียวกันกับหัวข้อการช็อปปิ้งที่กล่าวมาข้างต้นสถาปนิกและนักวางแผนเมืองกำลังมองหาการออกแบบศูนย์เมืองที่ช่วยให้ชาวเมืองสามารถสัมผัสทุกสิ่งทุกอย่างได้ในที่เดียวโดยไม่ต้องนั่งรถและขับรถไปจากสถานที่ ไปวาง

โดยทั่วไปจะเรียกว่า Architecture of Place การเคลื่อนไหวสมัยใหม่นี้คาดการณ์ว่าชีวิตในเมืองน่าอยู่ยิ่งขึ้นสะดวกสบายและเครียดน้อยลงด้วยการออกแบบเมืองที่เข้าถึงได้ง่ายทุกอย่างรวมถึงพิพิธภัณฑ์ช้อปปิ้งสวนสาธารณะและนันทนาการกิจกรรมทางวัฒนธรรมกิจกรรมสันทนาการไลบรารีอาคารเทศบาล ฯลฯ ...

ลักษณะการครองชีพนี้ดูเหมือนจะเป็นทางออกที่ดีในการขยายถนนที่เต็มไปด้วยความอ้วนของเราโดยไม่ต้องเอ่ยถึงข้อเท็จจริงที่ว่ามลพิษอาจลดลงอย่างเห็นได้ชัดถ้าเรามีความสามารถในการเดินแทนที่จะขับรถ หนึ่งสามารถตั้งสมมติฐานว่าวิถีชีวิตแบบนี้จะช่วยลดความเครียดในเมือง

สถาปัตยกรรมของสถานที่เป็นวิธีการออกแบบเมืองโดยทุกอย่างจะอยู่ที่ปลายนิ้วของเรา ไม่ว่าจะเป็นวิธีเครียดน้อยกว่าที่จะอยู่ในเมืองใหญ่หรือไม่? แหล่งที่มาของภาพ: SPFA

คุณพร้อมที่จะลาออกจากการเดินทางประจำวันแล้วหรือยัง? บางทีในเวลาที่เราสามารถเติบโตที่จะรักหรือแม้กระทั่งหวังว่าการเดินทางของเราต้องขอบคุณการออกแบบที่น่าตื่นตาตื่นใจเหล่านี้! สถาปนิกมีการปฏิวัติการขนส่งในลักษณะที่จะช่วยลดการจราจรเวลาในการเดินทางและมลภาวะได้ง่ายขึ้น

คุณคิดอะไรได้บ้างที่จะทำให้การเดินทางประจำวันของคุณง่ายขึ้น? นอกเหนือจากสิ่งประดิษฐ์สมัยใหม่ที่เราได้กล่าวถึงแล้ว - คุณคิดว่าดีกว่ารถรางและฝักถั่วที่ไม่มีคนขับหรือคนโดยสารที่ขนส่งสินค้าของเราหรือไม่?