การจัดอันดับ: เก้าอี้ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งหรือรูปแบบอื่น ๆ มีมานานหลายศตวรรษ ขณะที่พวกเขามีวิวัฒนาการแนวโน้มทางวัฒนธรรมการตั้งค่าสุนทรียศาสตร์ตลอดจนวัสดุใหม่เทคนิคการก่อสร้างและเทคโนโลยีจะสะท้อนให้เห็นในการออกแบบที่เปลี่ยนแปลงไปของพวกเขา "ศิลปะแห่งการนั่ง: 200 ปีของการออกแบบของชาวอเมริกัน" คือการจัดแสดงเก้าอี้ 40 ตัวจากคอลเลกชันส่วนตัวที่เดินทางมาจากสหรัฐอเมริกาจัดโดยพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยในแจ็กสันวิลล์รัฐฟลอริดาโดยร่วมมือกับโทมัส H. และ Diane DeMell Jacobsen Ph.D. มูลนิธิและได้ไปเที่ยวโดย International Arts & Artists, Washington, D.C.
Homedit ได้ไปเยี่ยมชมนิทรรศการเพื่อหาความสวยงามความสง่างามและศิลปะในแต่ละเก้าอี้ ต่อไปนี้เป็นชิ้นส่วนที่เราชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการออกแบบความสำคัญและบทบาททางวัฒนธรรม
ยูโรซาร์เรนเป็นสถาปนิกชาวฟินแลนด์ชาวอเมริกันที่รู้จักผลงานเดี่ยวของเขาและความร่วมมือกับนักออกแบบอื่น ๆ เช่น Charles Eames เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการออกแบบเฟอร์นิเจอร์ของเขาสราญรื่นเริงเป็นสถาปนิกที่ได้รับรางวัลซึ่งประกอบด้วย St. Louis Gateway Arch สถานี TWA ที่ JFK และอาคารหลักที่ Dulles International Airport ในบรรดาการออกแบบเฟอร์นิเจอร์สัญลักษณ์ของเขาคือเก้าอี้ Grasshopper นี้ซึ่งก่อตั้งขึ้นเมื่อปีพ. ศ. 2489 ซึ่งเป็นคณะกรรมการชุดแรกของ Knoll Inc.
"ทำลายอุปสรรคระหว่างการออกแบบสมัยใหม่และแบบสมัยใหม่" Venturi และภรรยาสถาปนิกของเขาได้สร้างคอลเลกชันเพื่อเฉลิมฉลองการผสมผสานและเป็นตัวอย่างที่ดีเยี่ยมของ Post- สมัยใหม่,
เก้าอี้ข้างนี้ถูกออกแบบและผลิตขึ้นโดย Herts Brothers of New York ในปีพ. ศ. 2538 โดยทั่วไปแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอเมริกันเมื่อการโฟกัสกลับสู่รูปแบบคลาสสิกและความสนใจที่เพิ่มขึ้นในการเดินทางยุโรปและกรุงโรม
เก้าอี้ที่ทำมาจากอลูมิเนียมอโนไดซ์ เทคนิคนี้ใช้สำหรับการผลิต แต่นักออกแบบ Warren MacArthur จูเนียร์ใช้ในการสร้างเฟอร์นิเจอร์จากโลหะท่อ เก้าอี้โซฟาเบาะที่นั่งของเขามีสไตล์สากลและโดดเด่นอย่างยั่งยืน
เก้าอี้ลื่นเป็นที่นิยมในศตวรรษที่ 19 เนื่องจากที่นั่งต่ำทำให้เป็นเรื่องง่ายสำหรับผู้หญิงในการใส่รองเท้ารองเท้าน่องและเสื้อผ้าอื่น ๆ ในยุคนั้น John Henry Belter ผู้อพยพชาวเยอรมันได้รับสิทธิบัตรจำนวนมากจากการทำงานของเขาบนเก้าอี้ตัวนี้รวมทั้งรูปแบบใหม่ของจิ๊กซอว์และวิธีการโค้งงอไม้ลามิเนต เทคนิคดังกล่าวถูกใช้ในภายหลังโดยนักออกแบบเช่น Charles Eames เพื่อสร้างเก้าอี้ที่เป็นสัญลักษณ์ของตัวเอง ลักษณะของรองเท้าแตะคือ Rococo ซึ่งได้รับความนิยมในเวลานั้นด้วยความหลงใหลในอเมริกากับทุกสิ่งทุกอย่างของฝรั่งเศส
เก้าอี้ของ Elm Ball ที่เป็นของแข็งในปีพ. ศ. 1970 โดย Jon Brooks เป็นตัวอย่างการเคลื่อนไหวของ Studio Furniture ซึ่งกำลังเฟื่องฟูในทศวรรษที่ 1960 เนื่องจากศิลปินชอบ Wendell Castle ภายใต้การทำงานของ Brooks นักออกแบบแกะสลักเก้าอี้จากบันทึกที่พบโดยใช้ chainsaw
แรงบันดาลใจจากดนตรีดนตรีและลำดับ Fibonacci นักออกแบบ Kenneth Smythe ได้สร้างแผนภูมิที่น่าสนใจมากมายเช่นเดียวกับชุด Synergistic Synthesis ชิ้นงานของเขาถูกสร้างขึ้นจากลามิเนตไม้เรียวฟินแลนด์ซึ่งซ้อนกันและตกแต่งด้วยพลาสติก Formica ColorCore ชิ้นส่วนจะถูกจัดขึ้นร่วมกันและบีบอัดด้วยแกนเกลียว ทั้งหมดเป็นของที่ทำด้วยมือ
Wenzel Friedrich สร้างอาร์มสตรอง Longhorn Armchair นี้ในปี 1890 โดยใช้แตรจากสัตว์เท็กซัสอันเป็นสัญลักษณ์นี้สำหรับโครงหลังและแขน ผลงานของเขาเป็นที่รู้กันดีว่าเป็นความคิดสร้างสรรค์และแปลกประหลาดโดยใช้หูและเก้าอี้หุ้มเบาะหุ้มหนังสัตว์ได้ถึง 20 แตร
Erwynne และ Estelle Laverne เริ่มต้นในการออกแบบวอลล์เปเปอร์ด้วยมือ แต่สร้างชุดของเฟอร์นิเจอร์ที่ชัดเจนในปี 1957 เรียกว่า "กลุ่มที่มองไม่เห็น" การออกแบบสี่เก้าอี้ถูกตั้งชื่อตามดอกไม้ส่วนหนึ่งสำหรับการออกแบบที่ไหล แต่ก็ยังสงสัยว่าพวกเขาต้องการที่จะสร้าง ลิงค์ไปยังเก้าอี้ทิวลิปของเซนเนเรน
เก้าอี้ปรับระดับ Herbert Von Thaden จากปี 1947 ไม่เคยเข้าสู่การผลิตขนาดใหญ่ แต่ได้รับสิทธิบัตร "การออกแบบเก้าอี้ที่มีประสิทธิภาพมากวัสดุจากไม้อัดบางหรือแผ่นโลหะ 'แผ่นยืดหยุ่นรวมกัน' ที่จะมีความยืดหยุ่นอย่างสิ้นเชิงเพื่อลดความเครียดที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติในสินค้าแผ่นบาง ๆ "
Appalaichan bent willow armchair เป็นข้อยกเว้นที่ดีของจิตวิญญาณผู้บุกเบิกชาวอเมริกันในการใช้สิ่งที่อยู่ใกล้มือ กิ่งก้านที่มีความยืดหยุ่นยาวตามรูปทรงง่ายต่อการปรับเปลี่ยนรูปร่างและสร้างขึ้นด้วยเครื่องมือง่ายๆ วิธีการและเทคนิคต่างๆมักถูกส่งผ่านไปมาหลายชั่วอายุคน
MoreINSPIRATION
10 เก้าอี้ Iconic ปฏิวัติเฟอร์นิเจอร์
รวมเก้าอี้ Adirondack กับองค์ประกอบที่ทันสมัยสำหรับการออกแบบที่สวยงาม
ทศวรรษของเก้าอี้ Iconic เน้นที่ IDS 2016
ไอคอนเฟอร์นิเจอร์ Harry Bertoia สร้างเก้าอี้ตัวนี้ขึ้นด้วยหลังจากทดลองใช้แท่งโลหะที่โค้งงอ นี่คือเก้าอี้ของ Bird Lounge ที่ผลิตโดย Knoll
เก้าอี้อันโอ่โถงนี้เป็นเก้าอี้นวมกลางฤดูใบไม้ผลิของ Thomas Warren ที่สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2393 ชาววิกตอเรียมักมองหาวิธีที่จะสะดวกสบายเมื่อนั่งและการก่อสร้างของเก้าอี้นี้ประสบความสำเร็จ เก้าอี้หมุนได้เลื่อนไปทางด้านข้างและแนวตั้ง วอร์เรนได้รับสิทธิบัตรสำหรับสปริงในเก้าอี้ของเขาเช่นเดียวกับการออกแบบสำหรับที่นั่งรถรางรถไฟ
"Current" chair ของ "Vivian Beer" ประจำปี 2002 ช่วยผลักดันขอบเขตระหว่างงานศิลปะและงานฝีมือระหว่างวัตถุที่เป็นประโยชน์กับประติมากรรม "ความเห็นเกี่ยวกับการออกแบบเก้าอี้ของเธอศิลปะบอกว่าเธอต้องการเก้าอี้ที่ดูเหมือนจะถูกตัดและบดจากชิ้นเดียว ของโลหะ
วันนี้ Frank Gehry เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับการออกแบบสถาปัตยกรรมที่น่าทึ่งของเขา แต่มันเป็นจริงเส้นถ้าเฟอร์นิเจอร์ crafted จากกระดาษแข็งลูกฟูกที่เปิดตัวเขาเป็นที่สนใจกว้าง ได้รับแรงบันดาลใจจากวัสดุที่ใช้ในการทำโมเดลสถาปัตยกรรมการทดลองของ Gehry ทำให้ได้ผลงาน 17 ชิ้นและได้รับสิทธิบัตรสำหรับผลงานของเขา ในขณะที่พวกเขาประสบความสำเร็จอย่างมากเขาก็หยุดทำมันเพราะทำให้เขายุ่งเหยิงจากงานสถาปัตยกรรมของเขา
โต๊ะกลม Iconic ของ Laurie Beckerman ทำจากไม้อัด Baltic Birch 18 ชั้นที่คละแบบด้วยกันและทำให้ผิวเรียบเนียน พื้นผิวอะครีลิคเคลือบด้วยอะครีลิค
เมื่อ Frank Lloyd Wright ได้รับการออกแบบสำนักงานใหญ่ Johnson Wax ในปีพ. ศ. 2481 เขายังได้ออกแบบเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด การออกแบบเก้าอี้ที่จดสิทธิบัตรนี้เริ่มจากเก้าอี้แบบสามขา แต่กล่าวว่า Wright เปลี่ยนเป็นสี่ขาหลังจากที่เขาล้มลงในการออกแบบเดิม
ในขณะที่เราเคยเห็นหวายที่ใช้ในเก้าอี้วันนี้กลับในปี 1885 เมื่อได้รับการออกแบบวัสดุใหม่สำหรับสหรัฐอเมริกา ร้านขายของชำในเมืองบอสตัน Cyrus Wakefield ตั้งข้อสังเกตวัสดุซึ่งใช้ในการยึดสินค้าบนเรือและโยนออกจากท่าเทียบเรือ เขาเริ่มทดลองกับในการทำเฟอร์นิเจอร์และสร้าง บริษัท wakefield Rattan
หนึ่งในการออกแบบที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดของศตวรรษที่ 20 คือเก้าอี้ LCIES (เลานจ์เก้าอี้ไม้) ของ Eames ไม้อัดไม้อัดที่มีความร้อนและความดันช่วยให้พวกเขาสร้างรูปแบบที่โดดเด่นด้วยไม้งอ ผลิตโดย บริษัท เฮอร์แมนมิลเลอร์
จอร์จเนลสันเป็นเก้าอี้ที่ทำจากไฟเบอร์กลาส MAF (Medium Arm Fiberglass) ก่อตั้งเมื่อปีพ. ศ. 2508 เนลสันทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการฝ่ายออกแบบของเฮอร์แมนมิลเลอร์โฆษณาร่วมกับชื่อที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในด้านการออกแบบ ได้แก่ Noguchi, Eames และ Bertoia เขาตั้งใจสำหรับขาของการออกแบบนี้จะใช้กันอย่างแพร่หลายและสามารถที่จะประกอบกับเพียงไขควง
เก้าอี้ไม้ระแนงโดย Charles Limbert เป็นตัวอย่างที่ดีเยี่ยมของงานศิลปะและงานฝีมือซึ่งมีรากฐานมาจากศตวรรษที่ 19 ในฐานะที่เป็นปฏิกิริยาต่อยุควิกตอเรีย ทำจากไม้โอ๊คที่ทำจากขนสัตว์หนังและทองเหลือง
เก้าอี้โยกนี้เป็นชิ้นปั่นจากราวปีพ. ศ. 2383 ชิ้นส่วนที่เรียบง่ายและตกแต่งไม่ได้เป็นแบบฉบับของสไตล์เครื่องปั่นซึ่งเป็นแรงบันดาลใจให้กับนักออกแบบสมัยใหม่ในอเมริกาและสแกนดิเนเวีย ผู้ชมเห็นว่าการทำงานเป็นสิ่งบูชาและความขยันหมั่นเพียรนำไปสู่การพัฒนาสิ่งต่างๆเช่น clothespins เลื่อยวงกลมและเมล็ดพืชสวนที่บรรจุในกระดาษ
เจมส์ Beebe และ บริษัท ผลิตเหล็กกล้าหยักจากเหล็กกล้ารอบ 1855 สไตล์เป็นตัวบ่งชี้ถึงการเคลื่อนไหวของสวนที่งดงามในอเมริกา บริษัท ที่ผลิตบัลลังก์นี้ยังได้สร้างส่วนของเหล็กหล่อที่ทำขึ้นในอาคารรัฐสภาของสหรัฐฯ
การออกแบบเก้าอี้เหล่านี้มีระยะเวลา 200 ปี แต่คุณลักษณะและลักษณะของพวกเขายังคงเป็นที่นิยมในปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นแบบหวายหรือแบบสมัยใหม่พวกเขาทั้งหมดมีแรงบันดาลใจในการตกแต่งบ้านหลายสไตล์ บางทีคุณอาจมีชิ้นเหล้าองุ่นอยู่ในบ้านของคุณบ้าง แต่ถ้าไม่ใช่รูปแบบของเก้าอี้เหล่านี้สามารถพบได้ในร้านออกแบบทั่วโลก
